ن ق د

وقتی از یک نفر انتقادی می شود یا آن را قبول دارد یا ندارد. اگر انتقاد را  قبول دارد یا به آن ترتیب اثر می دهد یا نمی دهد. اگر هم انتقاد را قبول ندارد و به کارش مطمئن هست طبیعتا نباید صحبت های دیگران در کارش خللی وارد کند.

حالا این وسط بعضی ها هستند که نه انتقاد وارده را صحیح می دانند نه اینقدر به کار خودشان اطمینان دارند که همان روال پیش از انتقاد را در پیش بگیرند.

بعد اینها مدام، دلیل پشت دلیل می آورند که فعلشان عیب و ایرادی ندارد. بعد کمی ساکت می شوند فکر میکنند. دوباره دلایل تازه ای پیدا می کنند.

منتقد دیگر رفته پی کارش

فقط منتقد علیه مانده و توجیه و پاسخ های خودش.

این قشر خیلی گناه دارند طفلی ها.