بعضی وقتا هم آدم باید ضبط کهنه شو بگیره دستش
یه مداحی سوزناک بذاره
مثه پرویز پرستویی توی فیلم «من و زیبا»
دستای بی رمقش رو بکوبه به سینه ش
و خیره بشه به یه نقطه ی کور...